Leipzig, ich werde dich vermissen!

Inmiddels ben ik weer thuis en kan ik met vele goede en mooie herinneringen terug denken aan mijn tijd in Leipzig. Ik schrijf deze laatste blog om het avontuur voor mijn gevoel helemaal goed af te sluiten, maar ik zal het kort houden haha. Mijn laatste week in Leipzig bestond vooral uit het nemen van afscheid. Op maandagavond heb ik afscheid genomen van Fiach en Naya. We hebben in de Biergarten een drankje gedronken en lekker gekletst, het was een erg gezellige avond. Op dinsdag heb ik voor de laatste keer volleybal gespeeld in het Friedenspark. We waren met een leuke groep mensen en het was heerlijk weer, ik heb er echt van genoten en ik ga de volleybal zeker missen, zowel het spel als de mensen. Die avond ben ik weer terug gegaan naar de Biergarten, maar toen heb ik een drankje gedronken met mijn huisgenoot Anneke, ook deze avond was erg geslaagd. Woensdag bestond vooral uit het inpakken van mijn spullen en het schoonmaken van mijn kamer, dit ging eigenlijk een stuk sneller dan verwacht. S ’avonds  heb ik afscheid genomen van een aantal Spaanse vrienden, we hebben gezellig in een parkje gezeten en met elkaar gekletst.

Donderdagmiddag ben ik nog gaan lunchen met drie mensen van de volleybalgroep bij de Mensa, met deze drie had ik de beste klik. Na de lunch hebben we nog ‘stiekem’ een deel van de universiteit bezocht (eigenlijk was de uni gesloten, alleen voor proefwerken en medewerkers was de uni geopend). Ik was nog niet binnen geweest vanwege de corona en de andere uitwisselingsstudenten vonden het noodzakelijk om me daar toch even rond te leiden, dit was erg leuk. Ik heb van deze drie vrienden ook nog een afscheidscadeautje gekregen: de vlag van Leipzig, waar ze allemaal een persoonlijk tekstje voor mij hadden opgeschreven (dit is traditie onder de Erasmusstudenten, wanneer er iemand jarig is). Ik vond het een super mooi gebaar en ik ben er erg blij mee. Nadat ik afscheid van ze had genomen, heb ik nog een drankje gedronken met Helena. Helena heeft me echt goed geholpen deze Erasmus-periode. Zij heeft me aan al haal vrienden voorgesteld, zodat ik meer mensen kon leren kennen, ik ben haar daar super dankbaar voor.

Om een uur of 16:00 belde mama dat ze waren aangekomen op de camping. Papa kwam me met de auto ophalen, omdat ik de route niet met de fiets wist. Het was erg fijn om mijn ouders en om Gwen weer te zien. Ik moet wel zeggen dat het ook wel heel raar was om weer met ze op te trekken, omdat je zo lang op jezelf bent geweest en ik hier een beetje ‘mijn eigen leven’ had. Het weekend met hun was heerlijk. Het weer was erg goed en ik vond het erg leuk om ze de stad te laten zien. We zijn naar het Völkerschlachtdenkmal gegaan, we hebben stadswandelingen gemaakt, we zijn met de fiets door de stad en door de stadsparken gefietst, we hebben kano gevaren en lekker wat gegeten en gedronken bij terrasjes en restaurantjes. Het was een heerlijke afsluiting van dit avontuur.

Nu ik een paar dagen terug ben, begin ik het leven in Leipzig al wel weer een beetje te missen, maar ik ben vooral heel dankbaar voor dit avontuur en de leuke en mooie herinneringen die ik daar heb opgedaan (ergens is het ook wel weer fijn om weer thuis te zijn). Het was een heel groot avontuur, waar ik veel van geleerd heb, Leipzig, ich werde dich vermissen!!!

Bedankt iedereen voor het lezen van mijn blog en voor de lieve berichtjes xxxxx