Ein gemütliches Treffen

27 juli 2020 - Leipzig, Duitsland

Deze week heb ik weer bezoek uit Nederland mogen ontvangen, mijn twee klasgenootjes Noortje en Iliana zijn op maandagavond hier in Leipzig aangekomen. De uitwisseling is bij hun helaas niet door gegaan, daarom vonden ze het toch wel leuk om hier even sfeer te komen proeven (en ze mistte mij natuurlijk). Ik heb de meiden na een lange en stressvolle treinreis opgehaald op het Hauptbahnhof en daarna zijn we naar mijn kamer gegaan om even uit te rusten en op te frissen. Vervolgens hebben we wat gezamenlijke boodschapjes gedaan en rond 20:30 waren we in het centrum. Totaal voorspelbaar, maar gewoon ongelofelijk lekker hebben we toen bij Hans im Glück gegeten. We hadden alle drie enorm veel honger en we hadden toevallig allemaal hetzelfde besteld (iets wat de hele trip nogal veel voor kwam).

Op dinsdagochtend zijn we naar het Völkerschlachtdenkmal gegaan. 2 jaar geleden zijn we met studiereis al eens in Leipzig geweest, maar toen hadden we het Völkerschlachtdenkmal tot onze teleurstelling niet gezien, dat was dus voor deze trip echt een must. We zijn naar binnen en naar boven geweest, dit keer wel met geheugenkaartje :P. Vanuit het Völkerschlachtdenkmal zijn we met de tram direct naar het centrum gereden. Daar hebben we bij een ‘Imbiss’ (eetkraampje) traditionele Duitse Currywurst op (iets wat nog op mijn to-do-list stond). De currywurst smaakte erg lekker en als toetje hebben we nog een ijskoffie gedronken. Vervolgens zijn we naar ‘Stadthafen’ gegaan om daar kano te varen. Stadthafen is een plek waar een groot bootverhuurbedrijf gevestigd is en daarnaast is een klein restaurant te vinden met een aangelegd strandje.  Hoewel het de hele dag best fris was geweest, was het weer tijdens het kano varen fantastisch, de zon scheen en het was totaal niet koud meer. We hebben lekker relaxed gevaren en vooral genoten van het lekkere weer en de omgeving. S ‘avonds hebben we bij mij thuis pasta pesto gemaakt, dit smaakte erg goed (naar Noortjes recept). Na het avondeten zijn we naar de Biergarten ‘Substanz’ gegaan. Deze Biergarten is 5 minuten lopen van mijn kamer en wanneer ik naar het centrum fiets, kom ik hier altijd langs (een drankje hier doen was voor mij een must). Ik vond de Biergarten echt geweldig, er was heel veel groen, er hing mooie sfeerverlichting en de sfeer zelf was vooral erg ontspannen en gezellig. We hebben daar een biertje gedronken en ik heb ‘zweeds pesten’ geleerd.

Op woensdagochtend ging de wekker om 6.30, er stond een tripje naar Weimar op de planning. We hadden al onze spullen de avond van te voren ingepakt, waardoor we netjes op tijd op het Hauptbahnhof aankwamen. De tickets wilde we ter plekke kopen, maar die vielen veel duurder uit als we verwacht hadden. Er was wel een speciale aanbieding, maar dan zouden we een uur moeten wachten (omdat je dan pas vanaf 9:00 zou mogen reizen). Ter verdediging voor het zo laat kopen van de tickets, online was er niks over deze aanbieding te vinden...  Uiteindelijk hebben we besloten om toch een uur te wachten, want deze aanbieding bespaarde ons ongeveer €45,00 per persoon. We besloten om ons zelf maar te trakteren bij de Starbucks, Noortje genoot zo van haar koffie dat ze de helft over haar shirt gooide haha. De treinreis naar Weimar duurde 1,5 uur, gelukkig zonder overstap. Vanuit het station in Weimar wilde we de bus nemen naar ‘Buchenwald’ (een concentratiekamp). Deze bus reed helaas maar 1 keer in het uur en het bleek dat we hem net gemist hadden. We besloten om naar het centrum van Weimar te wandelen, zodat we alvast wat van de stad konden zien. In het centrum hebben we even een broodje gegeten en daarna zijn we daar op de bus gestapt richting Buchenwald. Het concentratiekamp lag op een heuvel omgeven door veel groen. We hadden gekozen voor een persoonlijke rondleiding met een groep mensen, in plaats van een rondleiding met audio. De man die de rondleiding gaf sprak erg duidelijk en wist veel te vertellen. Hij had ook gesproken met overlevenden uit het kamp en zo kon hij hun ervaringen met ons delen. De rondleiding was erg indrukwekkend. Je gaat niet voor je plezier naar een concentratiekamp, maar wij vonden het alle drie erg belangrijk om dit toch gezien te hebben. Het was voor ons onvoorstelbaar dat op deze plek, die er nu zo vredig en rustig uitzag, zoveel mensen gruwelijk geleden hebben. Wij zullen nooit helemaal kunnen begrijpen of ons kunnen voorstellen hoe het vroeger voor die mensen die hier gevangen zaten is geweest, maar het gaat erom dat we het niet vergeten en ons voor deze geschiedenis interesseren. Na de rondleiding hebben we zelf nog even over het terrein gewandeld. Vervolgens wilde we nog een monument bezoeken, maar omdat de bus maar 1 keer in het uur reed zijn we terug gegaan naar het centrum van Weimar. Daar hebben we het beroemde ‘Goethe-Schiller-Denkmal’ gezien. We hebben wat door de stad gewandeld en vooral de sfeer van Weimar geproefd. Vervolgens hebben we bij een Pizzeria heerlijk gegeten en uitgerust. Tot slot zijn we door het stadspark terug naar het station gewandeld.

Donderdagochtend hebben we lekker rustig aangedaan. We hebben uitgeslapen en vervolgens op ons gemakje ontbeten en ons klaar gemaakt. Rond 12 uur zijn we naar het centrum gegaan. Daar hebben we bij een bakkertje even wat gegeten en vervolgens zijn we op het terras gaan zitten bij ‘Alex’ (bekende restaurantketen in Duitsland). Daar hebben we een andere studiegenoot van ons ontmoet, Thjeu. Thjeu studeert een jaar hoger dan ons en hij heeft hier vorig jaar ook in Leipzig gestudeerd. Afgelopen week heeft hij een aantal vrienden in verschillende Duitse steden bezocht en nu was hij toevallig ook in Leipzig. We hebben met z’n vieren leuk bijgekletst en lekker op het terras gezeten. S’avonds hebben Noortje, Iliana en ik gegeten op de ‘Drallewatsch’. De Drallewatsch bestaat uit 3 kleine straatjes waar je alleen te voet kan komen en waar overal gezellige restaurantjes te vinden zijn. We hebben heerlijk gegeten en de meiden hadden me getrakteerd, omdat ze bij mij mochten slapen, super lief!  Vrijdagochtend waren we vroeg uit de veren, omdat de meiden om 8:30 de trein naar huis zouden nemen. Ik ben met ze mee gegaan naar het station en ik heb daar afscheid van ze genomen. Eenmaal thuis ben ik weer lekker terug in bed gekropen. De rest van de dag heb ik  rustig aangedaan en s’avonds ben ik naar de Sachsenbrücke gegaan. Voor de meeste erasmusstudenten was dit het laatste weekend hier in Leipzig, dus we hebben geprobeerd extra te genieten van deze avond. De volgende dag heb ik wat uurtjes slaap ingehaald en op het einde van de middag heb ik volleybal gespeeld. Het duurt nu niet lang meer totdat ik mijn ouders weer zie en weer naar huis ga. Omdat ik wist dat dit avontuur eind juli zou eindigen, heb ik de laatste dagen wel een beetje naar dit moment toegeleefd. Ik vind het fijn om straks mijn ouders weer te zien en om weer thuis te zijn, maar eerst ga ik nog zoveel mogelijk genieten van mijn laatste week hier in Leipzig, daarnaast kan ik niet wachten om mijn ouders en mijn zusje de stad te laten zien!

Foto’s

5 Reacties

  1. Marjoleine:
    27 juli 2020
    Je avontuur zit er bijna weer op. Wij zijn ook heel blij jou weer te zien en dat we een beetje hebben kunnen meegenieten van je belevenissen.
    Op naar het volgende avontuur :-)
  2. Vera:
    27 juli 2020
    Mooi verslag weer Hedwig. Tof dat we zo mee konden genieten!
    We hopen je snel te zien xx
  3. Anja:
    27 juli 2020
    Wat leuk om straks papa mama en Gwen de stad te laten zien waar jij de afgelopen maanden hebt gezeten. Leuk om je een beetje te kunnen volgen zo!!!😃. Weet ik ook een beetje wat m'n nichtje uitspookt in het buitenland 😉!! Wil graag je verhalen straks horen. Liefs😘
  4. Tristan:
    28 juli 2020
    Leuk Hedwig,
    Ben ook erg benieuwd naar alle verhalen
  5. Lia Schaafsma:
    2 augustus 2020
    Weer thuis Hedwig. Gaat allemaal snel. Supermooie en leuke foto's. 👍