Van Venlo naar Leipzig

12:34, precies een week geleden stapte ik in Hamm over naar de Intercity met eindbestemming Dresden. Het eerste deel van mijn treinreis was achter de rug. Papa en mama hadden mij die ochtend naar Venlo gebracht en mij daar uitgezwaaid. De zenuwen waren licht aanwezig. Zou ik mijn overstap wel halen met deze zware tassen? Ik had 11 minuten de tijd om van het ene perron naar het andere perron te komen, met een zware tas in elke hand en een rugzak op mijn rug stapte ik de trein uit en snelde ik de trap af. Mijn armen verzuurde meteen (te weinig gesport in de Quarantaine), maar ik haalde de overstap ruimschoots. Eenmaal in de intercity kon ik een beetje ontspannen, mijn enigste overstap was achter de rug. Op het moment dat de conducteur om mijn ‘Ausweis’ (paspoort) vroeg begonnen de zenuwen echter weer toe te nemen. Alleen met een geldige reden mocht je namelijk de grens passeren, ik was bang dat mijn huurcontract misschien niet zou volstaan. Gelukkig bleef het bij een paspoortcontrole. De rest van mijn treinreis verliep soepel en zonder verdere hardkloppingen. Aangekomen op het Hauptbahnhof in Leipzig besloot ik een taxi te nemen. Ik wilde mezelf de moeite van het verdwalen in de S-Bahn besparen, een beetje zelfkennis heb ik wel. Uiteindelijk kwam ik rond 18:00 aan in mijn WG (Wohngemeinschaft). Ik woon samen met twee Duitse meisjes: Anneke en Sophia. Anneke verwelkomde mij met een korte rondleiding en nadat ik mijn koffers had uitgepakt gingen we samen ’Flammkuchen’ maken.

De rest van deze week was ik vooral op mijzelf aangewezen. Het is moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen, wanneer je thuis moet leren, omdat de universiteit gesloten is. Toch ben ik er vaak op uitgetrokken in mijn eentje, ik wilde immers meer van de stad ontdekken. Zo ben ik zondag , de eerste echte dag in Leipzig, naar het Völkerschlachtdenkmal gewandeld. De wandeling zou ongeveer 45 minuten duren, maar omdat ik onderweg vaak stopte om te fotograferen en ik een beetje omgelopen ben, was ik zo’n 3 uur van huis weggeweest. De wandeling was de moeite en de blaren waard, want het Völkerschlachtdenkmal was erg indrukwekkend. Maandagochtend besloot ik ook om even een ’korte’ wandeling te maken. Eenmaal aan het wandelen zag ik de panoramatoren boven de andere gebouwen uit steken, een gebouw naast de universiteit waar je kennelijk een super mooi uitzicht over Leipzig zou hebben. Dat gebouw moet vast dichtbij zijn dacht ik, ik kan hem immers zien was mijn uitgangspunt… Uiteindelijk heb ik een flinke ochtendwandeling gemaakt, maar ik had wel de panoramatoren gezien! Op dinsdag heb ik altijd online les. Anneke had me uitgenodigd om s ’avonds te eten bij haar vriendinnen. Dat aanbod nam ik dankbaar aan en het was een erg gezellige avond. We hebben buiten met z’n zessen gegeten en daarna hebben we spelletjes gespeeld. Het constant Duits praten en luisteren was intensief vanavond, maar ik leer er ongetwijfeld veel van.

Wandelen is mijn nieuwe favoriete hobby geworden, dus zo ook op woensdag heb ik een wandeling gemaakt. Op de terugweg besloot ik om nog even boodschappen te gaan doen. Toen ik de supermarkt uitstapte was het aan het donderen en aan het regenen, mijn spontane boodschappen moment had ik niet slechter kunnen kiezen. Eenmaal thuis (helemaal doorweekt) kon ik er wel om lachen, zo ook mijn huisgenoten. Op donderdag heb ik mijn UniCard opgehaald, zodat ik met het openbaar vervoer kan reizen, ook heb ik een Swapfiets gehuurd voor 2 maanden. Swapfiets is een Nederlands bedrijf, dat fietsen voor langere tijd verhuurd, naar mijn mening een erg leuk initiatief. Gisteren ben ik naar het centrum geweest en heb ik veel foto’s gemaakt met de camera die ik van mijn tante mocht lenen. Het fotograferen vind ik erg leuk, zeker met een goede camera. Tussen het foto’s schieten door ben ik nog een aantal winkels binnen gestapt, hier in Duitsland verplicht met een mondkapje.

De eerste week is me goed bevallen, ik voelde me gelijk thuis in mijn WG. Ik heb een ruime kamer en ik kan het goed vinden met mijn huisgenoten, vooral met Anneke. Ik hoop dat ik snel mensen leer kennen met wie ik samen activiteiten kan ondernemen. Ik ben benieuwd hoe de komende week eruit gaat zien.